ទេសចរណ៍
ប្រាសាទភិមានអាកាស
ប្រាសាទភិមានអាកាសជាប្រាសាទមួយដែល កសាងឡើងអំពីថ្មភក់នៅលើជើងគ្រឹះថ្មបាយ
ក្រៀមមានបីជាន់ស្រដៀង នឹងប្រាសាទពីរ៉ាមីដ ។ កម្ពស់នៃជើងគ្រឹះប្រាសាទវិមានអាកាស
ទាំងបីជាន់ប្រហែលជា ១២ ម៉ែត្រ មានសណ្ឋាន ជាបួនជ្រុងទ្រវែងមានជណ្តើរចោតទាំងបួន
ផ្នែក ។ចំណែកឯផ្លូវចូលទស្សនាព្រះរាជវាំងត្រូវដើរឆ្លងកាត់ជើងគ្រឹះឡើង លើព្រះពន្លាខ្ពស់
ទៅតាមជណ្តើរគ្រុឌព្រោះព្រះ រាជវាំងនេះតាំងនៅលើព្រះពន្លាខ្ពស់ពេលណាយើងឡើងទៅ
កាន់ព្រះពន្លានឹងឃើញបដិមាផុសរូបសិង្ហរចនាបថ សម័យបាយ័នឈរយ៉ាងអង់អាចនៅ
ក្បាលជណ្តើរទាំងសងខាង ។ នៅលើព្រះពន្លានេះនៅមានស្លាកស្នាមការសង់ព្រះពន្លាក្នុង
រជ្ជកាលព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧ ដែលគេប្រើសម្រាប់រាជការត្រួតពលឬ ប្រារឰពិធីខាងសាសនា
ផ្សេងៗ។ បច្ចុប្បន្ននេះមិន នៅសេសសល់ស្លាកស្នាមទៀតឡើយ ព្រោះសំណង់ទាំងនោះធ្វើ
អំពីឈើ ។
តើប្រាសាទភិមានអាកាសមានអ្វីទស្សនាខ្លះ ?
ប្រាសាទភិមានអាកាសតាំងនៅលើជើងគ្រឹះខ្ពស់បីជាន់ មួយជាន់ៗមានកម្ពស់បួនម៉ែត្រ ។
ជាន់ក្រោមបង្អស់មានទទឹង ២៨ ម៉ែត្រនៅជួរទិសខាងជើង-ត្បូង ចំណែកបណ្តោយប្រវែង៣៥
ម៉ែត្រ នៅជួរទិសខាងកើត-លិច។ ជើងគ្រឹះប្រាសាទទាំងបីជាន់ជាផ្លូវឡើងទៅកាន់ប្រាសាទ
បានដែលមាន ជណ្តើរនៅកណ្តាលជើងគ្រឹះទាំង ៤ ទិស។ប៉ុន្តែភាគច្រើនបាក់ស្ទើរ អស់
ហើយកន្លែងដែលនៅមានសភាព ល្អបំផុត គឺនៅផ្នែកទិស ខាងលិច។ផ្នែកទាំងពីរនៃជណ្តើរ
ឡើងអមសងខាង ដោយបដិមាផុសរូបសិង្ហនិងរូបដំរីនៅមុខជើង គ្រឹះទាំងបីជាន់។តួប្រាសាទ
លើជើងគ្រឹះជាន់លើបង្អស់ផ្នែកក្រៅ ជារោង ថែវ ធ្វើអំពីថ្មភក់ ផ្នែកក្នុងជា តួប្រាសាទសង់
លើជើងគ្រឹះមានកម្ពស់ ២,៥ ម៉ែត្រ។
តាមអ្នកដំណើរចិនឈ្មោះ ជីវ តាក្វាន់ បានឱ្យដឹងថា នៅក្នុងប្រាសាទនេះស្តេចនឹងត្រូវយាង
មកផ្តុំជាមួយនឹងនាងនាគ ក្បាល ៩ដែលប្រែក្រឡាជាស្រីស្អាត រាល់យប់តាមពង្សាវតាបាន
តំណាលតៗគ្នានៅក្នុងស្រទាប់មជ្ឈដ្ឋានជន ជាតិចិន ដែលមករស់នៅក្នុងក្រុង ព្រះនគរ
សម័យ នោះ ។
ស្រះទឹកហ្លួង មានសណ្ឋានរាង ៤ ជ្រុងទ្រវែងមានទទឹង ៤៥ ម៉ែត្រ បណ្តោយ ១២៥ ម៉ែត្រ ។
គែមស្រះ ជាថ្មភក់ព័ទ្ធជុំវិញជាច្រើនជាន់ ចោតចុះផ្នែកខាងក្រោម ។ គេជឿថា ស្រះនេះ
កសាងក្នុងរជ្ជកាលព្រះ បាទសុរិយវរ្ម័នទី ១ ហើយឆ្លាក់រូបបន្ថែមក្នុងរជ្ជកាលព្រះបាទ
ជ័យវរ្ម័នទី ៧ ។នៅត្រង់បរិវេណខាងត្បូងនៃស្រះមានកំពែងវែងតទៅទិសខាងលិចបន្តិច គេ
សន្និដ្ឋានថា កំពែងនេះសាងឡើងដើម្បីបាំងដីពីប្រាសាទភិមានអាកាសកុំឱ្យហូរចុះមកស្រះ។
ចំណុច ដែលគួរឱ្យស្ញប់ស្ញែងនៃកំពែងនេះគឺរូបចម្លាក់ល្អឥតខ្ចោះ ហើយមានរូបខ្លះស្រដៀង
នឹងរូបចម្លាក់ នៅតាមជញ្ចាំងទីព្រះលាន ស្តេចគម្លង់ ។
ស្រះទឹកខាងកើត នៅទិសខាងកើតនៃគោបុរៈខាងជើង។មានទទឹង ២០ ម៉ែត្របណ្តោយ៤០
ម៉ែត្រមានសណ្ឋានជាស្រះថ្មភក់ដែលមានជម្រៅ៤,៥ ម៉ែត្រ ។ គេជឿថាស្រះនេះគឺជាផ្នែក
មួយនៃព្រះរាជវាំងដែលកសាង ឡើងក្នុងបរិវេណនេះលើកដំបូង ។
របៀងនិងស្រះទឹកខាងលិចនៃស្រះទឹក ហ្លួងនៅខាងលិចគោបុរៈខាងលិច។ខាងក្រៅជា
កំពែងថ្ម បាយក្រៀមមានលក្ខណៈទ្រុឌទ្រោម ។បន្ទាប់មកទៀតជាស្រះទឹកខ្នាតតូចនិង
របៀងទាបៗហើយចំណុចដែលគួរ ឱ្យស្ងប់ស្ងែង មួយកន្លែងទៀតគឺរូបចម្លាក់នៅលើកំពែង។
របៀងខាងកើតមានសណ្ឋានជារូបកាកបាទមានសសរមូលនៅខាងក្រោមប៉ុន្តែ ឥឡូវនេះត្រូវ
ដើមឈើដុះគ្របជិតស្ទើរអស់ ប្រសិនបើយើងដើរទៅទស្សនាមានការលំបាកបន្តិច ៕
ថតពីចំហៀងខាងឆ្វេង
ថតនៅពីមុខ
ស្រះក្បែរប្រាសាទ
ថតពីចំហៀងខាងស្តាំ
បរិវាណប្រាសាទ ៕
ក្រៀមមានបីជាន់ស្រដៀង នឹងប្រាសាទពីរ៉ាមីដ ។ កម្ពស់នៃជើងគ្រឹះប្រាសាទវិមានអាកាស
ទាំងបីជាន់ប្រហែលជា ១២ ម៉ែត្រ មានសណ្ឋាន ជាបួនជ្រុងទ្រវែងមានជណ្តើរចោតទាំងបួន
ផ្នែក ។ចំណែកឯផ្លូវចូលទស្សនាព្រះរាជវាំងត្រូវដើរឆ្លងកាត់ជើងគ្រឹះឡើង លើព្រះពន្លាខ្ពស់
ទៅតាមជណ្តើរគ្រុឌព្រោះព្រះ រាជវាំងនេះតាំងនៅលើព្រះពន្លាខ្ពស់ពេលណាយើងឡើងទៅ
កាន់ព្រះពន្លានឹងឃើញបដិមាផុសរូបសិង្ហរចនាបថ សម័យបាយ័នឈរយ៉ាងអង់អាចនៅ
ក្បាលជណ្តើរទាំងសងខាង ។ នៅលើព្រះពន្លានេះនៅមានស្លាកស្នាមការសង់ព្រះពន្លាក្នុង
រជ្ជកាលព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧ ដែលគេប្រើសម្រាប់រាជការត្រួតពលឬ ប្រារឰពិធីខាងសាសនា
ផ្សេងៗ។ បច្ចុប្បន្ននេះមិន នៅសេសសល់ស្លាកស្នាមទៀតឡើយ ព្រោះសំណង់ទាំងនោះធ្វើ
អំពីឈើ ។
តើប្រាសាទភិមានអាកាសមានអ្វីទស្សនាខ្លះ ?
ប្រាសាទភិមានអាកាសតាំងនៅលើជើងគ្រឹះខ្ពស់បីជាន់ មួយជាន់ៗមានកម្ពស់បួនម៉ែត្រ ។
ជាន់ក្រោមបង្អស់មានទទឹង ២៨ ម៉ែត្រនៅជួរទិសខាងជើង-ត្បូង ចំណែកបណ្តោយប្រវែង៣៥
ម៉ែត្រ នៅជួរទិសខាងកើត-លិច។ ជើងគ្រឹះប្រាសាទទាំងបីជាន់ជាផ្លូវឡើងទៅកាន់ប្រាសាទ
បានដែលមាន ជណ្តើរនៅកណ្តាលជើងគ្រឹះទាំង ៤ ទិស។ប៉ុន្តែភាគច្រើនបាក់ស្ទើរ អស់
ហើយកន្លែងដែលនៅមានសភាព ល្អបំផុត គឺនៅផ្នែកទិស ខាងលិច។ផ្នែកទាំងពីរនៃជណ្តើរ
ឡើងអមសងខាង ដោយបដិមាផុសរូបសិង្ហនិងរូបដំរីនៅមុខជើង គ្រឹះទាំងបីជាន់។តួប្រាសាទ
លើជើងគ្រឹះជាន់លើបង្អស់ផ្នែកក្រៅ ជារោង ថែវ ធ្វើអំពីថ្មភក់ ផ្នែកក្នុងជា តួប្រាសាទសង់
លើជើងគ្រឹះមានកម្ពស់ ២,៥ ម៉ែត្រ។
តាមអ្នកដំណើរចិនឈ្មោះ ជីវ តាក្វាន់ បានឱ្យដឹងថា នៅក្នុងប្រាសាទនេះស្តេចនឹងត្រូវយាង
មកផ្តុំជាមួយនឹងនាងនាគ ក្បាល ៩ដែលប្រែក្រឡាជាស្រីស្អាត រាល់យប់តាមពង្សាវតាបាន
តំណាលតៗគ្នានៅក្នុងស្រទាប់មជ្ឈដ្ឋានជន ជាតិចិន ដែលមករស់នៅក្នុងក្រុង ព្រះនគរ
សម័យ នោះ ។
ស្រះទឹកហ្លួង មានសណ្ឋានរាង ៤ ជ្រុងទ្រវែងមានទទឹង ៤៥ ម៉ែត្រ បណ្តោយ ១២៥ ម៉ែត្រ ។
គែមស្រះ ជាថ្មភក់ព័ទ្ធជុំវិញជាច្រើនជាន់ ចោតចុះផ្នែកខាងក្រោម ។ គេជឿថា ស្រះនេះ
កសាងក្នុងរជ្ជកាលព្រះ បាទសុរិយវរ្ម័នទី ១ ហើយឆ្លាក់រូបបន្ថែមក្នុងរជ្ជកាលព្រះបាទ
ជ័យវរ្ម័នទី ៧ ។នៅត្រង់បរិវេណខាងត្បូងនៃស្រះមានកំពែងវែងតទៅទិសខាងលិចបន្តិច គេ
សន្និដ្ឋានថា កំពែងនេះសាងឡើងដើម្បីបាំងដីពីប្រាសាទភិមានអាកាសកុំឱ្យហូរចុះមកស្រះ។
ចំណុច ដែលគួរឱ្យស្ញប់ស្ញែងនៃកំពែងនេះគឺរូបចម្លាក់ល្អឥតខ្ចោះ ហើយមានរូបខ្លះស្រដៀង
នឹងរូបចម្លាក់ នៅតាមជញ្ចាំងទីព្រះលាន ស្តេចគម្លង់ ។
ស្រះទឹកខាងកើត នៅទិសខាងកើតនៃគោបុរៈខាងជើង។មានទទឹង ២០ ម៉ែត្របណ្តោយ៤០
ម៉ែត្រមានសណ្ឋានជាស្រះថ្មភក់ដែលមានជម្រៅ៤,៥ ម៉ែត្រ ។ គេជឿថាស្រះនេះគឺជាផ្នែក
មួយនៃព្រះរាជវាំងដែលកសាង ឡើងក្នុងបរិវេណនេះលើកដំបូង ។
របៀងនិងស្រះទឹកខាងលិចនៃស្រះទឹក ហ្លួងនៅខាងលិចគោបុរៈខាងលិច។ខាងក្រៅជា
កំពែងថ្ម បាយក្រៀមមានលក្ខណៈទ្រុឌទ្រោម ។បន្ទាប់មកទៀតជាស្រះទឹកខ្នាតតូចនិង
របៀងទាបៗហើយចំណុចដែលគួរ ឱ្យស្ងប់ស្ងែង មួយកន្លែងទៀតគឺរូបចម្លាក់នៅលើកំពែង។
របៀងខាងកើតមានសណ្ឋានជារូបកាកបាទមានសសរមូលនៅខាងក្រោមប៉ុន្តែ ឥឡូវនេះត្រូវ
ដើមឈើដុះគ្របជិតស្ទើរអស់ ប្រសិនបើយើងដើរទៅទស្សនាមានការលំបាកបន្តិច ៕
ថតពីចំហៀងខាងឆ្វេង
ថតនៅពីមុខ
ស្រះក្បែរប្រាសាទ
ថតពីចំហៀងខាងស្តាំ
បរិវាណប្រាសាទ ៕
(ពី llundi.wordpress)
យ៉ាវីន
យ៉ាវីន
Tags: