<p>ការបង្កើតគ្រឿងក្នុងរបស់មនុស្ស រួចវះកាត់តភ្ជាប់វា ទៅជំនួសគ្រឿងក្នុងដែលជិតនឹងដល់ពេល<br />ត្រូវឈប់ដំណើរការ ឬ “ចម្លង” ដើម្បីបង្កើតមនុស្សថ្មី ដែលមានមុខមាត់ដូចទៅនឹងមនុស្ស "ច្បាប់<br />ដើម" រួមនឹងការគ្រប់គ្រងទៅលើដំណើរការរបស់ វណ្ណាង្គ (chromosome) ឬមួយប្រើវិធី ទប់ស្កាត់<br />ការវិវត្តទៅរកភាពចាស់នៃកោសិកា គឺជាបណ្ដាវិធីដែលជួយឱ្យមនុស្ស មានជីវិតអមតៈ។ ប៉ុន្ដេ<br /> ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងខ្ញុំសូមលើកយកវិធីមួយ ក្នុងចំណោមវិធីខាងលើ នោះគឺ ការគ្រប់គ្រងទៅ<br />លើដំណើរការរបស់ វណ្ណាង្គ។</p>
<p style="text-align: center;"><a class="thickbox" title="" href="/FileManager/Commons/2014/9/2/human2-02-09-2014--12-26-21.jpg"><img src="/FileManager/Articles/mce/2014/9/2/human2-02-09-2014--12-26-21.jpg" alt="" /></a></p>
<p>រាងកាយរបស់មនុស្ស មានកោសិកាច្រើន ហើយក្នុងកោសិកានិមួយៗ មានស្នូល។ ក្នុងស្នូល<br />របស់កោសិកា មាន វណ្ណាង្គ (chromosome / ជារចនាសម្ព័ន្ធដែលមានការចាត់តាំង របស់ DNA<br /> និង ប្រូតេអ៊ីន ក្នុងកោសិកា) ជាប់គ្នា ជាគូៗ។ មនុស្សម្នាក់ៗ មាន វណ្ណាង្គ ចំនួន ២៣គូ។ វណ្ណាង្គ<br /> ១គូ រួមមាន DNA ចំនួន ២សរសៃ ជាប់គ្នា។ DNA (Deoxyribo Nucleic Acid) មានហ្សែនជាច្រើន<br /> ដែលត្រូវបានបំលែង ដើម្បីឱ្យរាងកាយសត្វ ចេះផលិតកោសិកា និងអវៈយវៈនានា ព្រមទាំងចេះ<br />គ្រប់គ្រង និងដំណើរការកោសិកាទាំងនេះ។</p>
<p>Telomere ស្ថិតនៅលើកំណាត់ចុងក្រោយរបស់ វណ្ណាង្គ ពួកវាក៏មាន DNA ប៉ុន្ដែ មិនមែនហ្សែន<br />នោះទេ។ Telomere មានតួនាទី ការពារផ្នែកចុងបង្អស់របស់ វណ្ណាង្គ និងរារាំង មិនឱ្យពួកវាជាប់<br />ចួលគ្នា។ បណ្ដាកំណាត់ផ្នែកខាងចុងបង្អស់របស់ វណ្ណាង្គ នឹងខ្លីជាងមុន បន្ទាប់ពីកោសិកាធ្វើការ<br />បែងចែក ហើយការកាត់បន្ថយមកខ្លីជាងមុនរបស់វា ចេះតែប្រព្រឹត្តទៅ រហូតដល់កោសិកា មិន<br />អាចបែងចែកបានទៀត រួចវាក៏ងាប់។</p>
<p style="text-align: center;"><a class="thickbox" title="" href="/FileManager/Commons/2014/9/2/human1-02-09-2014--12-10-15.png"><img src="/FileManager/Articles/mce/2014/9/2/human1-02-09-2014--12-10-15.png" alt="" /></a></p>
<p style="text-align: center;">Telomere (ពណ៌ក្រហម) គឺជាកំណាត់ចុងបង្អស់របស់ វណ្ណាង្គ / chromosome នៃស្នូលរបស់កោសិកា<br /> (រូបភាព ៖ spectracell.com)</p>
<p style="text-align: center;"> </p>
<p>ប៉ុន្ដែ បើតាម Healthday ឱ្យដឹងថា telomerase ដែលជាអង់ហ្សីម (enzyme) ពិសេសមួយ មាន<br />លទ្ធភាពរក្សា និងព្យាបាលទៅលើប្រវែងរបស់ telomere ។ ការពិសោធមួយ កន្លងមក បញ្ជាក់ថា<br /> telomerase ត្រូវបាន “ដំណើរការ” ភាគច្រើន ក្នុងកោសិកាមហារីក។</p>
<p>Telomerase ចាប់ផ្ដើមដំណើរការ នៅពេលមនុស្ស ស្ថិតក្នុងសភាពជាទារកក្នុងផ្ទៃ ជាដំណាក់<br />កាលដែលបណ្ដាកោសិកា ធ្វើការបែងចែកយ៉ាងលឿន។ មុនអាយុ ៤ ឬ ៥ឆ្នាំ telomerase ក្នុង<br />កោសិកាភាគច្រើន នឹងឈប់ដំណើរការ។ ប្រការខាងលើនេះ មានន័យថា កំណាត់ចុងក្រោយ<br />បង្អស់របស់ វណ្ណាង្គ នឹងអន់ខ្សោយទៅតាមពេលវេលា បណ្ដាលឱ្យកោសិកាចាស់ ហើយចុង<br />ក្រោយ វាលែងធ្វើការបែងចែក ដូច្នេះ ជាលទ្ធផល មនុស្សយើងនឹងស្លាប់ ដោយសារតែភាព<br />ចាស់ជរា។</p>
<p style="text-align: center;"><a class="thickbox" title="" href="/FileManager/Commons/2014/9/2/human00-02-09-2014--13-09-16.PNG"><img src="/FileManager/Articles/mce/2014/9/2/human00-02-09-2014--13-09-16.PNG" alt="" /></a> </p>
<p style="text-align: center;">ប៉ុន្ដែ មកដល់យុគសម័យនេះ មនុស្សនៅតែត្រូវឆ្លាងកាត់ កើត ចាស់ ឈឺ និងស្លាប់</p>
<p style="text-align: center;"> </p>
<p>ក៏ប៉ុន្ដែ ដោយសារតែមាន telomerase ទើបកោសិកាមហារីក មិនត្រឹមតែមិនងាប់ប៉ុណ្ណោះទេ តែ<br />វាថែមទាំងរីកចម្រើន បង្កើតកូនចៅ ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ។ ដូច្នេះ ឱ្យតែគេគ្រប់គ្រងបាននូវពពួក<br /> telomerase និង telomerase នៃកោសិកាមហារីក នោះ DNA ក្នុង វណ្ណាង្គ នឹងនៅតែបន្តធ្វើសកម្ម<br />ភាព និងជួយឱ្យកោសិសកា មិនចាស់ មិនងាប់ ប្រការនេះ ក៏មានន័យថា មនុស្សនឹងមានជីវិត<br />អមតៈ មិនចាស់ មិនស្លាប់៕</p>
<p style="text-align: right;"><br />ប្រែសម្រួលដោយ ៖ តារា<br />ប្រភព ៖ Healthday/Viewzone/Guardianlv<br /><br /></p>