<p>រាល់ភព និងផ្កាយ រួមនិងវត្ថុទាំងអស់ នៅលើមេឃា នឹងត្រូវវិនាសគ្មានសល់ ក្នុងរយៈពេល <br />១១០០០០ ពាន់លានឆ្នាំទៀត ដូច្នេះ ផែនដីនឹងបាត់ខ្លួនទាំងស្រុង មុនពេលថ្ងៃនោះមកដល់។</p>
<p style="text-align: center;"><a class="thickbox" title="" href="/FileManager/Commons/2014/5/17/future1-17-05-2014--23-00-09.jpg"><img src="/FileManager/Articles/mce/2014/5/17/future1-17-05-2014--23-00-09.jpg" alt="" /></a></p>
<p>នៅក្នុងវីដេអូមួយដែលមានចំណងជើងថា "The Far Future of the Universe" ពិធីករ Joe <br />Hanson នាំយើងធ្វើដំណើរពីបច្ចុប្បន្ន ទៅកាន់អនាគតដ៏ខ្លីខាងមុខ នឹងឆ្ពោះទៅដល់អនាគតដ៏<br />ឆ្ងាយ សែនឆ្ងាយ ហើយចុងក្រោយ បានបង្ហើបឱ្យដឹងអំពី របៀបដែលពិភពលោក និងវត្ថុក្នុង <br />មេឃា ត្រូវបញ្ចប់យ៉ាងដូចម្ដេច។</p>
<p>Joe Hanson ចាប់ផ្ដើមដោយការយល់ឃើញថា មនុស្សដែលកំពុងរស់នៅលើផែនដី នាពេល<br />បច្ចុប្បន្ន នឹងលែងមានវត្តមាន ក្នុងរយៈពេល ១០០ឆ្នាំទៀត។ ក្នុងរយៈពេល ១សែនឆ្នាំទៀត ទី<br />តាំងរបស់ផែនដី ក្នុងគន្លងដំរីស នឹងប្ដូរផ្លាស់ រហូតដល់ថ្នាក់ បណ្ដាកញ្ចុំផ្កាយ នឹងមានរូបរាង <br />ខុសពីមុនទាំងស្រុង នៅពេលគេមើលពេលយប់។</p>
<p style="text-align: center;"><a class="thickbox" title="" href="/FileManager/Commons/2014/5/17/future2-17-05-2014--23-05-30.jpg"><img src="/FileManager/Articles/mce/2014/5/17/future2-17-05-2014--23-05-30.jpg" alt="" /></a></p>
<p>ក្នុងអំឡុង ៥សែនឆ្នាំទៀត ផែនដីរបស់យើង អាចនឹងត្រូវអាចម៍ផ្កាយយក្ស ហោះមកប៉ះ បណ្ដាល<br />ឱ្យសីតុណ្ហភាពផែនដី ប្រែប្រួលខ្លាំង។ ក្នុងរយៈពេល ៦០០ លានឆ្នាំទៀត ការសំយោគកាំរស្មីពី<br />ព្រះអាទិត្យរបស់សត្វ និងរុក្ខជាតិ ត្រូវបានគេជឿថា “មិនអាចទៅរួច” ទៀតឡើយ ដោយសារតែ<br />ឧស្ម័ន CO2 ជាច្រើន ត្រូវបានឃាំងទុក ក្នុងស្រទាប់ផែនដី។</p>
<p>តាមការអធិប្បាយរបស់ Hanson បន្ទាប់ពី ១ពាន់លានឆ្នាំ (រាប់ពីពេលនេះទៅ) ទៀត រាល់ជីវិត<br /> ដែលមានកោសិកាច្រើន រួមទាំងមនុស្សផង នឹងត្រូវផុតពូជ ដោយសារកំដៅព្រះអាទិត្យ ធ្វើឱ្យ<br />ទឹកនៅលើផែនដី ត្រូវពុះ និងបំផ្លាញរុក្ខជាតិទាំងស្រុង។ រយៈពេល ៤ពាន់លានឆ្នាំទៀត គន្លង<br />ដំរីស (Milky Way) នឹងត្រូវប៉ះទង្គិចនឹង ហ្គាឡាក់ស៊ី Andromeda ថ្វីបើពេលនេះ ហ្គាឡាក់ស៊ី ទាំង<br /> ២ នៅសែនឆ្ងាយពីគ្នា។ ប្រការនេះ មានន័យថា ពេលនោះ នឹងមានតែផ្កាយ ៦ ក្នុងចំណោម<br />ផ្កាយរាប់ពាន់ពាន់លាន ត្រូវប៉ះគ្នា។</p>
<p>ក្នុងរយៈពេល ៧,៩ពាន់លានឆ្នាំទៀត នៅពេលព្រះអាទិត្យរបស់យើង ជិតអស់ឧស្ម័ន វានឹងចាប់<br />ផ្ដើម “លេបយក” ភពនានា ដែលនៅក្បែរ ដូចជា ភព Mercury និងភព Venus មុនពេលវាថយ<br />កម្លាំង ក្លាយជាផ្កាយងាប់ ក្រោយរយៈពេល ១,៦ពាន់លានឆ្នាំ តមកទៀត។</p>
<p style="text-align: center;"><a class="thickbox" title="" href="/FileManager/Commons/2014/5/17/future4-17-05-2014--23-06-30.jpg"><img src="/FileManager/Articles/mce/2014/5/17/future4-17-05-2014--23-06-30.jpg" alt="" /></a></p>
<p>ប្រហែល ១៥០ពាន់លានឆ្នាំក្រោយ ការផ្លាស់ប្ដូរនៅលើលំហអាកាសដ៏ជ្រៅ ចាប់ផ្ដើមកើត<br />ឡើង។ នៅពេលផ្កាយ និងភពទាំងអស់ ចាប់ផ្ដើមហោះទៅឆ្ងាយពីគ្នា យើងនឹងលែងមានលទ្ធ<br />ភាពក្នុងការតាមដានបណ្ដា ហ្គាឡាក់ស៊ី ពីផែនដី ដោយសារវាបានរសាត់ទៅសែនឆ្ងាយ។ មក<br />ដល់ចំណុច ១០០០ ពាន់លានឆ្នាំទៀត បណ្ដាផ្កាយ នឹងលែងចាប់កំណើត ហើយមកដល់ចំណុច<br /> ១១០០០០ ពាន់លានឆ្នាំ ផ្កាយទាំងអស់ នឹងអស់ថាមពល ហើយលែងមានរស្មីដូចមុន នេះក៏ជា<br />ពេលដែលមេឃនឹងត្រូវងងឹតទាំងស្រុង មិនថាយប់ ឬថ្ងៃ។</p>
<p>១លាន ពាន់លានឆ្នាំ រាប់ពីពេលនេះ អ្វីដែលនៅសល់លើផែនដី នឹងត្រូវបានផ្កាយខ្មៅ (បច្ចុប្បន្ន <br />ជាព្រះអាទិត្យ) ស្រូបយក នៅពេលគន្លងគោចរ ត្រូវបែកធ្លាយ។ រយៈពេលយ៉ាងយូរ ក្រោយ<br />អំឡុងពេលនោះ មេឃ ហាក់នឹងមានចន្លោះទំនេរធំទូលាយ។</p>
<p style="text-align: center;"><a class="thickbox" title="" href="/FileManager/Commons/2014/5/17/future6-17-05-2014--23-04-01.jpg"><img src="/FileManager/Articles/mce/2014/5/17/future6-17-05-2014--23-04-01.jpg" alt="" /></a></p>
<p>ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ នេះគ្រាន់តែជាសម្មតិកម្មអំពីថ្ងៃអវសានរបស់មេឃា។ ក្រៅពីសម្មតិកម្មនេះ<br /> ក៏នៅមានសម្មតិកម្មដទៃ ដូចជា ករណីផ្កាយប៉ះទង្គិចនឹងគ្នា នាំឱ្យមានការផ្ទុះធំ Big Bang ថ្មីមួយ<br />ទៀតកើតឡើង។ យ៉ាងនេះក្ដី ក្នុងករណីណាក៏ដោយ ផែនដីរបស់យើង ប្រាកដជាត្រូវខ្ទេចខ្ទី មុន<br />ពេលវត្ថុទាំងអស់នៅលើមេឃ ដល់ថ្ងៃអវសាន៕</p>
<p><object style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" width="496" height="425" data="http://www.youtube.com/v/Jl9DwNOonOA&rel=1" type="application/x-shockwave-flash"><param name="wmode" value="transparent" /><param name="src" value="http://www.youtube.com/v/Jl9DwNOonOA&rel=1" /></object></p>
<p> </p>
<p style="text-align: right;">ប្រែសម្រួលដោយ ៖ តារា<br />ប្រភព ៖ Youtube/Daily Mail<br /><br /></p>