<p>កាលពីពេលថ្មីៗនេះ New York Time បានចុះផ្សាយនូវអត្ថបទរបស់ Ron Gluckman ដែលបាន<br />សរសេរនិពន្ធអត្ថបទមួយដែលនិយាយអំពីការនាំចេញសក់ក្លែងក្លាយដែលនាំចេញពីប្រទេស<br />ឥណ្ឌាដែលទទួលបានប្រាក់ចំនូលច្រើនជាង ១ លានដុល្លាក្នុងមួយឆ្នាំ។<br /><a class="thickbox" title="" href="/FileManager/Commons/2012/5/31/hair2-articleinline-31-05-2012--14-49-57.jpg"><img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="/FileManager/Articles/mce/2012/5/31/hair2-articleinline-31-05-2012--14-49-57.jpg" alt="" /></a><br />ដោយសង្កេត Gluckman សង្កេតឃើញថាការប្រមូលសក់មនុស្សនេះមិនមែនជាបញ្ហាធំដុំក៏ពិត<br />មែនក៏ប៉ុន្តែវាជាបញ្ហាមួយដែលគួរអោយចាប់អារម្មណ៍ ព្រោះប្រសិនបើឥណ្ឌាអាចរកបានច្រើន<br />ជាង ១ លានដុល្លាក្នុងមួយឆ្នាំ ចុះកម្ពុជាក៍ដូចជាប្រទេសដែលកំពុងអភិវឌ្ឍន៍នៅអាស៊ីទាំងអស់<br />នោះ? ចំនុចនេះក៏បានសរសេរក្នុងអត្ថបទរបស់ Ron Gluckman ផងដែរ។ គាត់បានសរសេរផង<br />ដែរថាជាង ៩៩ ភាគរយនៃសក់មនុស្សដែលលក់ចេញនៅអ៊ឺរ៉ុប ចិននិងអាមេរិក គឺនាំចូលមកពី<br />ប្រទេសឥណ្ឌា ហើយចំនែកឯកម្ពុជាវិញ មានមនុស្សដែលគេនិយមទៅកាត់សក់ជារៀងរាល់<br />ថ្ងៃហើយគុណភាពសក់មិនចាញ់ឥណ្ឌាប៉ុន្មានទេ។ សក់ទាំងនេះទោះបីជាវាជាកាកសំណល់ដែល<br />គេបំរុងនឹងបោះចោល តែសម្រាប់ធាតុពិតគឺវាមានតម្លៃហើយប្រសិនបើកម្ពុជាអាចប្រមូលកាក<br />សំណល់ទាំងនោះលក់បាននោះវាពិតជាប្រសើ។ ក្នុងនោះគាត់ក៏បានសរសេរបញ្ជាក់ផងដែរថា<br />ភាគច្រើននៃបុគ្គលិករបស់ក្រុមហ៊ុនលក់សក់របស់ឥណ្ឌាគឺធ្លាប់ជាស្រ្តីរកស៊ីផ្លូវភេទនៅកម្ពុជា។</p>
<p style="text-align: right;">ដោយ៖ វីរៈ<br />ប្រភពពី៖ nytimes </p>