<div class="article-content">
<p><span style="color: #000000;"><strong>ភ្នំពេញ ៖</strong> តាមវចនានុក្រម របស់សម្តេច សង្ឃរាជ្យជួន ណាត បានឲ្យដឹងថា «អន្សម» គឺជាឈ្មោះនំធ្វើ ដោយអង្ករដំណើប ខ្ចប់ដោយស្លឹកស្រស់ (តាមធម្មតា ច្រើនប្រើស្លឹកចេក) មានរាងមូលរលស្មើចុងស្មើដើម ចម្អិនដោយស្ងោរ ឬអាំងក៏មាន។ អន្សម មានច្រើនប្រភេទគឺ អន្សមចេក ជាអន្សមដាក់ចេកណាំវ៉ាទុំ ទាំងមូលជាស្នូល ។ អន្សមជ្រូក គឺដាក់សាច់ជ្រូកជាស្នូល។ អន្សមដូង គឺដាក់ខ្ទិះដូងឬសាច់ដូង ទុំកោសលាយ ផង ។ អន្សមអាំង ជាអន្សមដែលចម្អិនដោយអាំង។ល។ចំណែក «នំគម» វិញ មានសណ្ឋាន ដូចខ្នងគម ធ្វើពីម្សៅដំណើបមានស្នូលដូង ឬសណ្ដែកស្បាត់ស្ករ ខ្ចប់ដោយស្លឹក ចម្អិនដោយចំហុយ។</span></p>
<p style="text-align: center;"><span style="color: #000000;"><a class="thickbox" title="" href="/FileManager/Commons/2015/9/30/19-30-09-2015--08-58-19.jpg"><img src="/FileManager/Articles/mce/2015/9/30/19-30-09-2015--08-58-19.jpg" alt="" /></a><br /></span></p>
<p><span style="color: #000000;">នំអន្សមនេះ មានវត្តមាននៅក្នុងសង្គមខ្មែរតាំងពីបុរាណសម័យមកហើយ។នំនេះ គេឃើញមាននៅក្នុង ពិធីបុណ្យទាន របស់ខ្មែរនានាដូចជា ពិធីរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ បុណ្យចូលឆ្នាំ ជាពិសេសក្នុងពិធីបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ។</span></p>
<p><span style="color: #000000;">ក្នុងសាសនាព្រហ្មញ្ញនំអន្សម គឺតំណាងឲ្យលិង្គព្រះឥសូរ ឬព្រះសិវៈ។ចំណែកឯនំគម គឺតំណាងឲ្យយោនី (ប្រដាប់ភេទ) នាងឧមាដែលជាព្រះមហេសីរបស់ព្រះឥសូរ។ លិង្គព្រះឥសូរ គេធ្វើពីថ្មរឹងមានរាង៤ជ្រុង ៦ជ្រុង និង៨ជ្រុងក៏មាន ដែលគេតែងឃើញលិង្គព្រះឥសូរដាក់ពីលើយោនីនាងឧមា ឬនាងទួគ៌ា។ ម្លោះហើយទើបខ្មែរ យើងតែងតែឃើញ នំអន្សមនេះក្នុងពិធីបុណ្យទានអមជាមួយនឹង “នំគម” ដែលជានំប្រពៃណីខ្មែរផងដែរ។</span></p>
<p style="text-align: center;"><span style="color: #000000;"><a class="thickbox" title="" href="/FileManager/Commons/2015/9/30/18-30-09-2015--08-58-26.jpg"><img src="/FileManager/Articles/mce/2015/9/30/18-30-09-2015--08-58-26.jpg" alt="" /></a><br /></span></p>
<p><span style="color: #000000;">តាមឯកសាររបស់លោកបណ្ឌិត មីសែល ត្រាណេ ជំនាញខាងបុរាណវិទ្យា បានឲ្យដឹងថា ព្រះសិវៈ ឬព្រះឥសូរ នេះ គឺជាទេវតាច ម្បងមួយអង្គក្នុងចំណោមទេវៈចម្បងទាំង៣នៃទ្រីស្តីត្រីម៌ូតិ ដែលមានក្នុងលទ្ធិ ព្រហ្មញ្ញ សាសនា។យោងលើប្រវត្តិសាស្ត្រ នៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាបាន ឲ្យដឹងថានៅដើមស.វ.ទី១ នៃគ.ស. បានបញ្ជាក់ថាប្រជានុរាស្ត្រខ្មែរ នាសម័យបុរាណនោះមានការពេញនិយម ព្រះអាទិទេពអង្គនេះជាង ព្រះអាទិទេពផ្សេងៗឯទៀត ដែលសុទ្ធសឹងតែ មានប្រភពមកពីឥណ្ឌាទាំងអស់។</span></p>
<p style="text-align: center;"><span style="color: #000000;"><a class="thickbox" title="" href="/FileManager/Commons/2015/9/30/17-30-09-2015--08-58-33.jpg"><img src="/FileManager/Articles/mce/2015/9/30/17-30-09-2015--08-58-33.jpg" alt="" /></a><br /></span></p>
<p><span style="color: #000000;">បើនិយាយមួយបែបទៀត ក្នុងការគោរពបូជាលទ្ធិព្រហ្មញ្ញខ្មែរ ខ្លះចូលចិត្តព្រះព្រហ្ម ខ្លះទៀតព្រះនារាយណ៍ (ព្រះវិស្ណុ, ពិស្ណុ)ក៏ប៉ុន្តែជាទូទៅការនិយមបេតីប្រតិបត្តិព្រះសិវៈ ឬព្រះឥសូរនេះ គឺមានកម្រិតខ្ពស់ជាងព្រះ អាទិទេព ផ្សេងៗទៀត។ម្យ៉ាងវិញទៀត ទន្ទឹមនឹងនេះក៏យើងបានសង្កេតឃើញមានការគោរពបូជា ព្រះពុទ្ធសាសនាផងដែរ។</span></p>
<p><span style="color: #000000;">ម៉្យាងទៀតរូបចម្លាក់លោតបុរេអង្គរជាច្រើនទាក់ទងនឹងចម្លាក់ព្រះសិវៈ ក្រោមរូបភាពជានិមិត្តសញ្ញា គឺព្រះលិង្គដែលជាទម្រង់ លក្ខណៈឬក៏ចំណែកមួយ នៃសារព៌ាង្គកាយរបស់ព្រះសិវៈ ដែលបង្ហាញឲ្យឃើញនូវអាទិភាព ព្រះអាទិទេពអង្គនេះ ក្នុងសង្គមខ្មែរ។</span></p>
<p><span style="color: #000000;">ចម្លាក់នៃព្រះអាទិទេពចម្បងខាងលើនេះមានភាពសម្បូរបែបតាំងពីសម័យបុរេអង្គរ(មុនសម័យអង្គរ) ម្ល៉េះ ជាពិសេសចម្លាក់មានរូបរាងមនុស្ស មានផ្នួងសក់ហើយមានកាន់ខ្សែផ្គាំនៅលើដៃ និងមនុស្សមានភ្នែកបីលំ អដោយចំណិតព្រះច័ន្ទលើផ្នួងសក់ និងគ្រឿងអលង្ការជាដើម។</span></p>
<p><span style="color: #000000;">ពាក់ព័ន្ធនឹងប្រវត្តិរបស់ព្រះអាទិទេពអង្គនេះយើងក៏អាចដឹងទៀតថា ព្រះសិវៈ មានព្រះអគ្គមហេសីពីរព្រះអង្គ គឺព្រះនាងឧមា និងព្រះនាងគង្គា (ទូគ៌ា)។ គេក៏បានបន្ថែមទៀតថា តាមព្រះសកម្មភាពផ្សេងៗ ក្នុងប្រវត្តិព្រះ មហេសី របស់ទ្រង់អាចមាន ព្រះនាមផ្សេងៗឯទៀត ដូចជាកាលីទុគ៌ាជាដើម និងមានព្រះរាជបុត្រពីរ គឺព្រះស្កន្ននិងព្រះគណេស។ </span></p>
<p><span style="color: #000000;">គប្បីរំលឹកឡើងវិញផងដែរថា ការឆ្លាក់លិង្គព្រះឥសូរ (សិវៈ) តម្កល់លើយោនីនាង ឧមា ឬនាងទូគ៌ា នេះ បានក្លាយទៅជា ប្រពៃណីដែលវិចិត្រករខ្មែរយើងសម័យអង្គរបានត្រាប់តាម ហើយនាសម័យអង្គរនោះដែរ ត្រីសូល៌មុខ៣ ក៏ជាអាវុធឬក៏ ជាវត្ថុស័ក្តិសិទ្ធិរបស់ពួកព្រាហ្មណ៍ និកាយសិវៈផង ។ នេះជាការសម្រេចចិត្ត ផ្ទាល់ខ្លួន របស់ព្រះឥសូរនា សម័យនគរភ្នំដុះចេញពីបេះដូង និងមនោសញ្ចេតនាដ៏ស្មោះស្ម័គ្រ ចំពោះព្រះសិវៈ។ ទង្វើនេះក៏ជាលទ្ធផល នៃការជះឥទ្ធិពលឲ្យទាំងចក្រភពភ្នំប្រកបដោយសច្ចៈភាព ស្គាល់អំពើល្អ អាក្រក់បង្ហាញ ដល់មនុស្សផងទាំងឡាយ ឲ្យស្គាល់ផ្លូវនាំទៅកាន់ភាពស្ងប់ចិត្ត។ម្យ៉ាងវិញទៀតជំនឿនេះក៏ប្រាកដជា បានផ្តល់នូវសក្តានុពលដ៏សំខាន់ខាងសី លធម៌សម្រាប់សង្គមជាតិនាសម័យបុរាណនោះដែរ។</span></p>
<p><span style="color: #000000;">និយាយជារួម ជំនឿ សាសនា ដែលជនជាតិខ្មែរជឿ និងប្រកាន់យកសព្វថ្ងៃ បើគេសិក្សាឲ្យបានច្បាស់លាស់ គឺមិនមែនប្រកាន់យកតែព្រះពុទ្ធសាសនាសុទ្ធសាធនោះទេ មានលាយឡំជាមួយជំនឿដើមរបស់ខ្មែរ និងព្រហ្មញ្ញ សាសនាផងដែរ។ ឧទាហរណ៍ៈ បើយើងនិយាយពីវត្តអារាមនៅប្រទេសកម្ពុជា គឺប្រជាជនខ្មែរទូទៅយល់ថា ជាវត្តអារាមរបស់ព្រះពុទ្ធសាសនា។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងបរិវេណវត្តនោះ មានខ្ទមអ្នកតា គឺជាជំនឿដើមរបស់ជនជាតិខ្មែរ ដែលជឿលើព្រលឹងដែលមិនសាបសូន្យទោះបីរូបរាងកាយស្លាប់បាត់បង់ក៏ដោយ។ ចំណែកព្រះសង្ឃចេះ មន្តអាគមគាថា ចេះព្យាបាលជំងឺ ស្រោចទឹកបណ្ដោះគ្រោះជាដើម គឺជាសាសនាព្រាហ្មញ្ញ។</span></p>
<p style="text-align: center;"><span style="color: #000000;"><a class="thickbox" title="" href="/FileManager/Commons/2015/9/30/16-30-09-2015--08-58-43.jpg"><img src="/FileManager/Articles/mce/2015/9/30/16-30-09-2015--08-58-43.jpg" alt="" /></a><br /></span></p>
<p><span style="color: #000000;">ជាក់ស្តែង ពិធីបុណ្យកាន់បិណ្ឌ និងភ្ជុំបិណ្ឌ ជាពិធីបុណ្យទាក់ទងនឹង ព្រះពុទ្ធសាសនា ប៉ុន្តែការវេចនំអន្សម និងនំគម យកទៅវត្តនោះ គឺទាក់ទងនឹងជំនឿរបស់ព្រហ្មញ្ញសាសនាទៅវិញទេ៕</span></p>
</div>
<p style="text-align: right;"><span style="color: #000000;">ផ្តល់សិទ្ធដោយ ៖ ដើមអម្ពិល</span></p>