<p><span style="color: #000000;"><strong>អវកាស៖</strong> ៨ពាន់ឆ្នាំ កន្លងមកហើយ ដែលកាលនោះ មនុស្សសម័យបុរេប្រវត្តិ ទំនងជា បានងឿងឆ្ងល់ចំពោះ អ្វីដែលបាន ភ្លឺចិញ្ចែងចិញ្ចាច លើផ្ទៃមេឃ ដែលមនុស្សលើផែនដីយើង នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ មិនធ្លាប់ដែលបានឃើញនោះឡើយ។</span></p>
<p><span style="color: #000000;">វាមិនមែនមានផ្កាយធំ ដល់ថ្នាក់ បច្ចេញពន្លឺស្រស់ស្អាត ឬ ប្រហាក់ប្រហែលនឹង ព្រះអាទិត្យ នោះទេ ប៉ុន្តែវាគឺជាបន្ទុះ សូពើ ណូវ៉ា ដ៏មហិមា កាលពី ៨ពាន់ឆ្នាំមុននោះ នៅពេលដែលតារា ដ៏ធំមួយ ដល់អាយុកាលដែលត្រូវស្លាប់ ហើយព្រះអាទិត្យរបស់ យើងក៏នឹងអាចជួបវាសនា ដូចគ្នានោះដែរ នៅរយៈពេលជាង ១ពាន់លានឆ្នាំទៀត។</span></p>
<p><span style="color: #000000;">៨ពាន់ឆ្នាំមកហើយ ពន្លឺនៃបន្ទុះសូពើ ណូវ៉ា ដែលគេឲ្យឈ្មោះថា Veil Nebula នោះ មិនអាច នៅសេសសល់ឲ្យយើងបាន ឃើញ នោះឡើយ ក៏ប៉ុន្តែ កែវយឺតអវកាស Hubble បានផ្តិតយក រូបភាពជាច្រើន នៃកម្ទេចកម្ទីផេះ ដែលនៅសេសល់ក្រោយ ការផ្ទុះនៃផ្កាយដ៏ធំខាងលើនេះ ដែលវានៅតែស្ថិតនៅអណ្តែតត្រសែត ពាសពេញទីអវកាសនៅឡើយ។</span></p>
<p><span style="color: #000000;">អង្គការ ណាសា របស់អាមេរិក បានហៅកាកសំណល់នោះថា ជាការផ្ទុះសូពើ ណូវ៉ា ក្នុង ចំណោមការផ្ទុះដ៏ខ្លាំងក្លាបំផុត ក្នុងចក្រវាឡ ដែលនៅតែអាចមើលឃើញ ដោយកែវយឺត។</span></p>
<p><span style="color: #000000;">ទំហំដែលផេះ និង កាកសំណល់របស់វាបានជះ ពាសពេញផ្ទៃអវកាស គឺមានចម្ងាយ ព័ទ្ធ ជុំវិញរហូតដល់ ១១០ លានឆ្នាំពន្លឺ ស្មើនឹង ចម្ងាយពីផែនដីទៅព្រះអាទិត្យ គុណ នឹង ៦៣.០០០ ដង (១៥០.០០០.០០០ គីឡូម៉ែត្រ x ៦៣.០០០)៕</span></p>
<p><span style="color: #000000;"><a class="thickbox" title="" href="/FileManager/Commons/2015/9/27/10-27-09-2015--09-34-24.jpg"><img src="/FileManager/Articles/mce/2015/9/27/10-27-09-2015--09-34-24.jpg" alt="" /></a></span></p>
<p><a class="thickbox" title="" href="/FileManager/Commons/2015/9/27/11-27-09-2015--09-34-31.jpg"><img src="/FileManager/Articles/mce/2015/9/27/11-27-09-2015--09-34-31.jpg" alt="" /></a><span style="color: #000000;"><a class="thickbox" title="" href="/FileManager/Commons/2015/9/27/10-27-09-2015--09-34-24.jpg"></a><br /></span></p>
<p style="text-align: right;"><span style="color: #000000;">ផ្តល់សិទ្ធដោយ ៖ ដើមអម្ពិល</span></p>