<p>ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ដ្រនៃសកលវិទ្យាល័យ Southampton អង់គ្លេស បានរកឃើញនូវសញ្ញាមួយ <br />បង្ហាញថា មនុស្សអាចដឹងបានក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មាននាទី ក្រោយពីបេះដូង និងសួត លែងដំណើរ<br />ការ (ភ្លឹក) ដែលមុននេះ គេយល់ថា មិនអាចកើតឡើង។</p>
<p>ការស្រាវជ្រាវផ្នែកវេជ្ជសាស្ដ្រធំបំផុត មិនធា្លប់មានពីមុនមក អំពីវិនាទីដំបូងនៃការស្លាប់ និងបទ<br />ពិសោធទាក់ទិននឹង “ព្រលឹងចេញពីរាងកាយ” បានរកឃើញថា មនុស្សយើង អាចដឹងខ្លួនបាន<br />មួយភ្លែត ក្រោយពីខួរក្បាលឈប់ដំណើរការទាំងស្រុង។</p>
<p style="text-align: center;"><a class="thickbox" title="" href="/FileManager/Commons/2014/10/9/die-09-10-2014--14-56-20.png"><img src="/FileManager/Articles/mce/2014/10/9/die-09-10-2014--14-56-20.png" alt="" /></a></p>
<p>ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ដ្រមកពីសកលវិទ្យាល័យ Southampton របស់ អង់គ្លេស ក្នុងអំឡុងពេល ៤ឆ្នាំ ដែលបានធ្វើការសិក្សាទៅលើមនុស្សចំនួនជាង ២.០០០នាក់ ដែលធ្លាប់ឆ្លងកាត់បញ្ហាបេះដូង<br />ឈប់ដើរ នៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យចំនួន ១៥ នៅអង់គ្លេស និងអូទ្រីស ពួកគេរកឃើញថា អ្នកដែលបាន<br />រួចផុតពីការស្លាប់ចំនួន ៤០% បានរៀបរាប់អំពីប្រភេទនៃការដឹងខ្លួន ក្នុងពេលភ្លឹក មុនពេលបេះ<br />ដូងរបស់ពួកគេ លោតឡើងវិញ។</p>
<p>បុរសម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកដែលបានរស់ឡើងវិញ ថែមទាំងបានឃើញថា ព្រលឹងរបស់គាត់បាន<br />ហោះចេញពីរាងកាយ ហើយហោះទៅនៅជ្រុងបន្ទប់ ឈរមើលក្រុមគ្រូពេទ្យកំពុងជួយសង្គ្រោះ<br />រាងកាយរបស់គាត់។ បើទោះជាស្ថិតក្នុងស្ថានភាពភ្លឹក ក្នុងរយៈពេល ៣នាទី ប៉ុន្ដែ បុរសមកពី <br />Southampton រូបនេះ ក៏នៅតែអាចរៀបរាប់ឡើងវិញ អំពីសកម្មភាពជួយសង្គ្រោះរបស់ក្រុមគ្រូ<br />ពេទ្យ និងសម្លេងរបស់គ្រឿងម៉ាស៊ីន។</p>
<p>បណ្ឌិត Sam Parnia ដែលធ្លាប់ធ្វើការនៅសកលវិទ្យាល័យ Southampton បច្ចុប្បន្ន ធ្វើការនៅ<br />សកលវិទ្យាល័យ Bang New York ឱ្យដឹងថា “យើងដឹងហើយថា ខួរក្បាលមិនអាចដំណើរការ<br />នោះទេ នៅពេលបេះដូងឈប់ដើរ។ ប៉ុន្ដែ ក្នុងករណីនេះ ការដឹងខ្លួន ហាក់ដូចនៅតែបន្ត ក្នុងរយៈ<br />ពេល ៣នាទី ក្រោយពីបេះដូងលែងធ្វើការ (ខួរក្បាលនឹងលែងដំណើរការ បន្ទាប់ពីបេះដូងលែង<br />ដើរ ពី ២០ ទៅ ៣០វិនាទី។ បុរសម្នាក់ខាងលើនេះ អាចរៀបរាប់អំពីសកម្មភាពទាំងឡាយ ក្នុង<br />បន្ទប់ ប៉ុន្ដែ ដែលសំខាន់គឺគាត់បានស្ដាប់ឮនូវសម្លេងស្រែកពីរដងរបស់កុំព្យូទ័រ ដែលជាការស្រែក<br />ឡើងរៀងរាល់ ៣នាទីម្ដង។ អ្វីដែលគាត់បាននិយាយគឺដូចទាំងស្រុង ទៅនឹងសកម្មភាពជាក់ស្ដែង<br />ដែលបានកើតឡើងក្នុងបន្ទប់សង្គ្រោះ”។</p>
<p>ក្នុងចំណោមអ្នកជម្ងឺ ២០៦០នាក់ ដែលបានឆ្លងកាត់ស្ថានភាពបេះដូងឈប់ដើរ គឺមាន ៣៣០នាក់<br /> បានរួចផុតពីការស្លាប់ ហើយក្នុងនេះ មាន ១៤០នាក់ ឱ្យដឹងថា ពួកគេបានឆ្លងកាត់នូវអារម្មណ៍<br />នៃការដឹងខ្លួន ពេលកំពុងភ្លឹក។</p>
<p>អ្នកខ្លះនៅចាំថា ពួកគេបានមើលឃើញពន្លឺចែងចាំង ឬពន្លឺរបស់ព្រះអាទិត្យ។ អ្នកខ្លះថា ពេល<br />កំពុងភ្លឹក ពួកគេមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចបំផុត ឬថា ពួកគេត្រូវបានគេអូសឆ្លងកាត់ទឹកដ៏ជ្រៅ ហើយ<br />អ្នកខ្លះទៀតនៅចាំថា ខ្លួនកំពុងតែលង់ទឹក។ ក្នុងចំណោមមនុស្សចំនួន ១៣% ដែលបានរួចពីការ<br />ស្លាប់ យល់ថា ពេលនោះ ខ្លួនហាក់កំពុងត្រូវបានគេបំបែកចេញពីរាងកាយ ខណៈដែលអ្នកដទៃ<br />ដឹងថា ខ្លួនហាក់បីហោះហើរ និងអណ្ដែតទៅលើ។</p>
<p>បណ្ដិត David Wilde នៃសកលវិទ្យាល័យ Nottingham Trent ថ្លែងថា លោកសង្ឃឹមថា ការស្រាវ<br />ជ្រាវខាងលើនេះ នឹងជាការលើកទឹកចិត្តមួយ ជួយឱ្យក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ដ្រផ្សេងៗ បន្តស្រាវជ្រាវ<br />អំពីប្រធានបទដ៏ចម្រូងចម្រាស់មួយនេះ។</p>
<p>ខាងលើនេះគឺជាលទ្ធផលនៃការស្រាវជ្រាវរបស់ក្រុមអ្នកវិទ្យាសាស្ដ្រអង់គ្លេស ប៉ុន្ដែ ចំពោះអ្នកវិញ <br />តើមានការយល់ឃើញថា ក្រោយពីស្លាប់ ព្រលឹងនឹងចាកចេញពីរាងកាយ ឬយ៉ាងណា?</p>
<p> </p>
<p style="text-align: right;">ប្រែសម្រួលដោយ ៖ តារា<br />ប្រភព ៖ telegraph</p>