<p>ប្រាក់ខែត្រឹមតែពី ៥ ទៅ ៨ដុល្លារ សម្រាប់មួយថ្ងៃ និងធ្វើការ ១២ម៉ោង ប៉ុន្ដែ ក្រុមកម្មករយករ៉ែ sulfur នៅ ឥណ្ដូនេស៊ី នៅតែតោងតាមមុខរបរដ៏គ្រោះថ្នាក់នេះ ព្រោះវាជាប្រភពចំណូលតែមួយគត់របស់ពួកគេ។</p>
<p style="text-align: center;"><a class="thickbox" title="" href="/FileManager/Commons/2013/10/17/indo1-17-10-2013--08-55-09.jpg"><img src="/FileManager/Articles/mce/2013/10/17/indo1-17-10-2013--08-55-09.jpg" alt="" /></a></p>
<p>តំបន់ជុំវិញមាត់ភ្នំភ្លើង Kawan ljen ភាគខាងត្បូងកោះជ្វា (Java) តែងផ្ទុះឡើងនូវសារធាតុ sulfur តាមក្រហែងភ្នំនានា ហើយនេះក៏ជាកន្លែងដែលក្រុមកម្មកររ៉ែរកប្រាក់ ដោយការប្រមូលយកលោហធាតុស្ពាន់ធ័រ។ កម្អែភ្នំភ្លើង បញ្ចេញលោហធាតុផ្សេងៗ ក្នុងនោះ មានស្ពាន់ធ័រ នៅពេលវាកករឹងជាដុំ កម្មករនឹងបំបែកវា ហើយដាក់ចូលកន្ដ្រក ជញ្ជូនចុះពីលើភ្នំ។</p>
<p style="text-align: center;"><a class="thickbox" title="" href="/FileManager/Commons/2013/10/17/indo2-17-10-2013--08-55-54.jpg"><img src="/FileManager/Articles/mce/2013/10/17/indo2-17-10-2013--08-55-54.jpg" alt="" /></a></p>
<p>តំបន់យករ៉ែក្នុងពិភពលោក ភាគច្រើនត្រូវបានគេប្រើប្រាស់ម៉ាស៊ីន និងមានម៉ាស់ការពារផ្សែងធូលី (ដូចក្នុងរូបភាពខាងលើ) ប៉ុន្ដែ នៅ Kawan ljen នៅតែប្រើប្រាស់កម្លាំងដៃ បែបធម្មជាតិ។ <br /><br />មុននេះ គម្រោងធ្វើទំនើបភាវូបនីយកម្មជាច្រើនសម្រាប់តំបន់រ៉ែនេះ ត្រូវបានលើកឡើង ប៉ុន្ដែ វាត្រូវបានបដិសេធ ដោយប្រជាជនធ្វើបាតុកម្ម ព្រោះពួកគេព្រួយបារម្ភថា នឹងបាត់បង់ប្រាក់ចំណូល។</p>
<p style="text-align: center;"><a class="thickbox" title="" href="/FileManager/Commons/2013/10/17/indo4-17-10-2013--08-57-17.jpg"><img src="/FileManager/Articles/mce/2013/10/17/indo4-17-10-2013--08-57-17.jpg" alt="" /></a></p>
<p style="text-align: center;"><em>បណ្ដាដុំលោហធាតុ sulfur ធំៗ នឹងត្រូវបានបំបែកជាដុំតូចៗ ដើម្បីងាយស្រួលដឹកជញ្ជូនចេញពីមាត់ភ្នំភ្លើង ដែលមានចម្ងាយពីជើងភ្នំ ជាង ២០០ម៉ែត្រ។</em></p>
<p style="text-align: center;"><a class="thickbox" title="" href="/FileManager/Commons/2013/10/17/indo5-17-10-2013--08-58-30.jpg"><img src="/FileManager/Articles/mce/2013/10/17/indo5-17-10-2013--08-58-30.jpg" alt="" /></a></p>
<p style="text-align: center;"><em>បណ្ដាបំពង់ចាស់ៗ ធ្វើអំពីដីឥដ្ឋ និងថ្ម ត្រូវប្រើប្រាស់ដើម្បីបង្ហូរធាតុរ៉ែ រាវsulfur មុនពេលវាកក។</em></p>
<p style="text-align: center;"> </p>
<p style="text-align: center;"><a class="thickbox" title="" href="/FileManager/Commons/2013/10/17/indo6-17-10-2013--09-01-46.jpg"><img src="/FileManager/Articles/mce/2013/10/17/indo6-17-10-2013--09-01-46.jpg" alt="" /></a></p>
<p style="text-align: center;"><em>ក្រុមកម្មករ ប្រើកន្ដ្រក ដាក់ដុំ sulfur និងបញ្ចូនឡើងពីមាត់ភ្នំភ្លើង រួចចុះពីលើភ្នំដោយថ្នើរជើង និងមិនមានជំនួយរបស់ម៉ាស៊ីន។</em><br /><br /> <a class="thickbox" title="" href="/FileManager/Commons/2013/10/17/indo7-17-10-2013--09-02-28.jpg"><img src="/FileManager/Articles/mce/2013/10/17/indo7-17-10-2013--09-02-28.jpg" alt="" /></a><br /><em>ផ្សែងពុល ចេញពីបឹង sulfur នៅលើមាត់ភ្នំភ្លើង។ ផ្សែងនេះ គឺជាការរួមផ្សំរវាងអាស៊ីត sulfuric និង hydro clorua ក្នុងកំដៅ ៣៣អង្សា។</em><br /><br /><a class="thickbox" title="" href="/FileManager/Commons/2013/10/17/indo9-17-10-2013--09-03-02.jpg"><img src="/FileManager/Articles/mce/2013/10/17/indo9-17-10-2013--09-03-02.jpg" alt="" /></a> <br /><em>ជណ្ដើរដែលត្រូវបានគេប្រើប្រាស់សម្រាប់ឡើងទៅលើដុំ sulfur ដើម្បីបំបែកវាបន្ដិចម្ដង។</em></p>
<p>ក្រោយពីបានប្រមូលដុំ sulfur ដាក់ក្នុងកន្ដ្រក កម្មករក៏នឹងរែកចុះពីភ្នំ ដើម្បីលក់ឱ្យឈ្មួញកណ្ដាល ដែលក្រោយមកពួកគេនឹងយកវាទៅលក់បន្ដឱ្យរោងចក្រនៅក្បែរតំបន់នេះ។ កម្មករម្នាក់ៗ អាចធ្វើការក្នុងបរិស្ថានគ្រោះថ្នាក់នេះ ដល់ទៅ ១២ម៉ោង ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយប្រាក់កម្រៃដែលកម្មករម្នាក់រកបាន គឺត្រឹមតែពី ៥,៥ ទៅ ៨,៣ដុល្លារ ក្នុងមួយថ្ងៃ។</p>
<p style="text-align: right;"><br /><br />ប្រែសម្រួលដោយ ៖ តារា<br />ប្រភព ៖ Bloomberg<br /><br /></p>