<div class="article-content"><strong>ភ្នំពេញ៖</strong> តាមវចនានុក្រម របស់សម្តេចសង្ឃរាជ្យ ជួន ណាត បានឲ្យដឹងថា «អន្សម» គឺជាឈ្មោះ<br />នំធ្វើ ដោយ អង្ករដំណើប ខ្ចប់ដោយស្លឹកស្រស់ (តាមធម្មតា ច្រើនប្រើស្លឹកចេក) មានរាងមូលរល<br />ស្មើ ចុងស្មើដើម ចម្អិនដោយ ស្ងោរ ឬអាំងក៏មាន។</div>
<div class="article-content"></div>
<div class="article-content">អន្សម មានច្រើនប្រភេទគឺ អន្សមចេក ជាអន្សមដាក់ចេកណាំវ៉ាទុំ ទាំងមូលជាស្នូល។ អន្សមជ្រូក </div>
<div class="article-content">
<p>គឺដាក់សាច់ជ្រូកជាស្នូល។ អន្សមដូង គឺដាក់ខ្ទិះដូង ឬសាច់ដូងទុំ កោសលាយផង។ អន្សមអាំង<br /> ជាអន្សមដែលចម្អិនដោយអាំង។ល។</p>
<p>ចំណែក «នំគម» វិញ មានសណ្ឋានដូចខ្នងគម ធ្វើពីម្សៅដំណើប មានស្នូលដូង ឬសណ្ដែកស្បាត់<br />ស្ករ ខ្ចប់ដោយស្លឹក ចម្អិនដោយចំហុយ ។</p>
<p style="text-align: center;"><img title="" src="http://image.dap-news.com:81/dap-news/dap-images/2013/september/id-078/Lay-396.jpg" alt="Photo by DAP-News" width="500" /></p>
<p style="text-align: left;">នំអន្សមនេះ មានវត្តមាននៅក្នុងសង្គមខ្មែរ តាំងពីបុរាណសម័យមកហើយ ។ នំនេះគេឃើញមាន<br />នៅក្នុង ពិធីបុណ្យទានរបស់ខ្មែរនានា ដូចជា ពិធីរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ បុណ្យចូលឆ្នាំ ជាពិសេសក្នុង<br />ពិធីបុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ ។</p>
<p style="text-align: center;"><img title="" src="http://image.dap-news.com:81/dap-news/dap-images/2013/september/id-078/Lay-397.jpg" alt="Photo by DAP-News" width="500" /></p>
<p style="text-align: left;">យោងតាមឯកសារមួយចំនួនបានឲ្យដឹងថា ក្នុងសម័យព្រះបាទជ័យវរន្ម័ទី៧ ប្រទេសកម្ពុជាប្រកាន់<br />សាសនាព្រហ្មញ្ញ ហើយរបស់ប្រើប្រាស់ និងសម្ភារៈភាគច្រើន តែងតែមានទំនាក់ទំនងនឹងសាសនា<br />តួយ៉ាង នំអន្សមនេះ ជាដើម។</p>
<p style="text-align: left;">ក្នុងសាសនាព្រហ្មញ្ញ នំអន្សម គឺតំណាងឲ្យលិង្គព្រះឥសូរ ឬព្រះសិវៈ។ ចំណែកឯនំគម គឺតំណាង<br />ឲ្យយោនី (ប្រដាប់ភេទ) នាងឧមា ដែលជាព្រះមហេសីរបស់ព្រះឥសូរ។ លិង្គព្រះឥសូរ គេធ្វើពីថ្មរឹង<br />មានរាង៤ជ្រុង ៦ជ្រុង និង៨ជ្រុងក៏មាន ដែលគេតែងឃើញលិង្គព្រះឥសូរ ដាក់ពីលើយោនីនាងឧមា<br /> ឬនាងទួគ៌ា។ ម្លោះហើយទើបខ្មែរយើង តែងតែឃើញនំអន្សមនេះក្នុងពិធីបុណ្យទាន អមជាមួយនឹង<br /> “នំគម” ដែលជានំប្រពៃណីខ្មែរផងដែរ។</p>
<p style="text-align: center;"><img title="" src="http://image.dap-news.com:81/dap-news/dap-images/2013/september/id-078/Lay-398.jpg" alt="Photo by DAP-News" width="500" /></p>
<p style="text-align: left;">តាមឯកសាររបស់លោកបណ្ឌិត មីសែល ត្រាណេ ជំនាញខាងបុរាណវិទ្យា បានឲ្យដឹងថា ព្រះសិវៈ<br /> ឬព្រះឥសូរ នេះ គឺជាទេវតាចម្បងមួយអង្គ ក្នុងចំណោមទេវៈចម្បងទាំង៣ នៃទ្រីស្តីត្រីម៌ូតិ ដែលមាន<br />ក្នុងលទ្ធិព្រហ្មញ្ញសាសនា។ យោងលើប្រវត្តិសាស្ត្រ នៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា បានឲ្យដឹងថា នៅ<br />ដើមស.វ.ទី១ នៃគ.ស. បានបញ្ជាក់ថា ប្រជានុរាស្ត្រខ្មែរនាសម័យបុរាណនោះ មានការពេញនិយម<br />ព្រះអាទិទេពអង្គនេះ ជាងព្រះអាទិទេពផ្សេងៗ ឯទៀត ដែលសុទ្ធសឹងតែមានប្រភពមកពីឥណ្ឌាទាំង<br />អស់។</p>
<p style="text-align: center;"><img title="" src="http://image.dap-news.com:81/dap-news/dap-images/2013/september/id-078/Lay-399.jpg" alt="Photo by DAP-News" width="500" /></p>
<p style="text-align: left;">បើនិយាយមួយបែបទៀត ក្នុងការគោរពបូជាលទ្ធិព្រហ្មញ្ញ ខ្មែរខ្លះចូលចិត្តព្រះព្រហ្ម ខ្លះទៀតព្រះ<br />នរាយណ៍ (ព្រះវិស្ណុ, ពិស្ណុ) ក៏ប៉ុន្តែជាទូទៅការនិយម បេតីប្រតិបត្តិព្រះសិវៈ ឬព្រះឥសូរនេះ គឺមាន<br />កម្រិតខ្ពស់ជាងព្រះអាទិទេពផ្សេងៗទៀត។ ម្យ៉ាងវិញទៀតទន្ទឹមនឹងនេះ ក៏យើងបានសង្កេតឃើញ<br /> មានការគោរពបូជា ព្រះពុទ្ធ សាសនាផងដែរ។</p>
<p style="text-align: left;">ម៉្យាងទៀត រូបចម្លាក់លោតបុរេអង្គរជាច្រើន ទាក់ទងនឹងចម្លាក់ព្រះសិវៈ ក្រោមរូបភាពជានិមិត្តសញ្ញា<br /> គឺព្រះលិង្គ ដែលជាទម្រង់លក្ខណៈ ឬក៏ចំណែកមួយនៃសារព៌ាង្គកាយរបស់ព្រះសិវៈ ដែលបង្ហាញឲ្យ<br />ឃើញនូវអាទិភាព ព្រះអាទិទេព អង្គនេះក្នុងសង្គមខ្មែរ។</p>
<p style="text-align: left;">ចម្លាក់នៃព្រះអាទិទេពចម្បងខាងលើនេះ មានភាពសម្បូរបែបតាំងពីសម័យបុរេអង្គរ (មុនសម័យ<br />អង្គរ) ម្ល៉េះ ជាពិសេស ចម្លាក់មានរូបរាងមនុស្ស មានផ្នួងសក់ ហើយមានកាន់ខ្សែផ្គាំនៅលើដៃ និង<br />មនុស្សមានភ្នែកបី លំអដោយចំណិតព្រះច័ន្ទលើផ្នួងសក់ និងគ្រឿងអលង្ការជាដើម។</p>
<p style="text-align: left;">ពាក់ព័ន្ធនឹងប្រវត្តិរបស់ព្រះអាទិទេពអង្គនេះ យើងក៏អាចដឹងទៀតថា ព្រះសិវៈ មានព្រះអគ្គមហេសី<br />ពីរព្រះអង្គ គឺ ព្រះនាងឧមា និងព្រះនាងគង្គា (ទូគ៌ា)។ គេក៏បានបន្ថែមទៀតថា តាមព្រះសកម្មភាព<br />ផ្សេងៗក្នុងប្រវត្តិព្រះមហេសីរបស់ទ្រង់ អាចមានព្រះនាមផ្សេងៗឯទៀត ដូចជា កាលីទុគ៌ាជាដើម <br />និងមានព្រះរាជបុត្រពីរ គឺព្រះស្កន្ន និងព្រះគណេស។ </p>
<p style="text-align: left;">គប្បីរំលឹកឡើងវិញផងដែរថា ការឆ្លាក់លិង្គព្រះឥសូរ (សិវៈ) តម្កល់លើយោនីនាងឧមា ឬនាងទូគ៌ា <br />នេះបានក្លាយ ទៅជាប្រពៃណីដែលវិចិត្រករខ្មែរយើង សម័យអង្គរបានត្រាប់តាម ហើយនាសម័យ<br />អង្គរនោះដែរ ត្រីសូល៌មុខ៣ ក៏ជាអាវុធ ឬក៏ជាវត្ថុស័ក្តិសិទ្ធិរបស់ពួកព្រាហ្មណ៍និកាយសិវៈផង។ នេះ<br />ជាការសម្រេចចិត្តផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ព្រះឥសូរ នាសម័យនគរភ្នំ ដុះចេញពីបេះដូង និងមនោសញ្ចេតនា<br />ដ៏ស្មោះស្ម័គ្រចំពោះព្រះសិវៈ។ ទង្វើនេះក៏ជា លទ្ធផលនៃការជះឥទ្ធិពលឲ្យទាំងចក្រភពភ្នំ ប្រកប<br />ដោយសច្ចៈភាព ស្គាល់អំពើល្អអាក្រក់ បង្ហាញដល់មនុស្សផងទាំងឡាយ ឲ្យស្គាល់ផ្លូវនាំទៅកាន់<br />ភាពស្ងប់ចិត្ត។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ជំនឿនេះ ក៏ប្រាកដជាបានផ្តល់នូវសក្តានុពលដ៏សំខាន់ ខាងសីល<br />ធម៌ សម្រាប់សង្គមជាតិនាសម័យបុរាណនោះដែរ។</p>
<p style="text-align: left;">និយាយជារួម ជំនឿ សាសនា ដែលជនជាតិខ្មែរជឿ និងប្រកាន់យកសព្វថ្ងៃ បើគេសិក្សាឲ្យបាន<br />ច្បាស់លាស់ គឺមិនមែនប្រកាន់យកតែព្រះពុទ្ធសាសនា សុទ្ធសាធនោះទេ មានលាយឡំជាមួយ<br />ជំនឿដើមរបស់ខ្មែរ និងព្រហ្មញ្ញ សាសនាផងដែរ។ ឧទាហរណ៍ៈ បើយើងនិយាយពីវត្តអារាមនៅ<br />ប្រទេសកម្ពុជា គឺប្រជាជនខ្មែរទូទៅយល់ថា ជា វត្តអារាមរបស់ព្រះពុទ្ធសាសនា។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងបរិ<br />វេណវត្តនោះ មានខ្ទមអ្នកតា គឺជាជំនឿដើមរបស់ជនជាតិខ្មែរ ដែលជឿលើព្រលឹងដែលមិនសាប<br />សូន្យ ទោះបីរូបរាងកាយស្លាប់បាត់បង់ក៏ដោយ។ ចំណែកព្រះសង្ឃ ចេះមន្ត អាគមគាថា ចេះព្យា<br />បាលជំងឺ ស្រោចទឹកបណ្ដោះគ្រោះជាដើម គឺជាសាសនាព្រាហ្មញ្ញ។</p>
<p style="text-align: center;"><img title="" src="http://image.dap-news.com:81/dap-news/dap-images/2013/september/id-078/Lay-400.jpg" alt="Photo by DAP-News" width="500" /></p>
<p style="text-align: left;">ជាក់ស្តែង ពិធីបុណ្យកាន់បិណ្ឌ និងភ្ជុំបិណ្ឌ ជាពិធីបុណ្យទាក់ទងនឹង ព្រះពុទ្ធសាសនា ប៉ុន្តែការវេច<br />នំអន្សម និង នំគម យកទៅវត្តនោះ គឺទាក់ទងនឹងជំនឿរបស់ព្រហ្មញ្ញសាសនាទៅវិញទេ៕</p>
<p style="text-align: right;">ដោយ៖ ដើមអំពិល<br />ផ្តល់សិទ្ធិដោយ៖ ដើមអំពិល</p>
</div>