<p><strong>7ឆ្នាំអៀវកូនស្រីទៅសាលារៀន គឺរឿងពិតមួយស្តីពីព្រហ្មវិហារធម៌របស់បុរសជាឪពុក</strong><br /><strong>លោក Nguyen Tuan Nghia និងកូនស្រី Nguyen Phuong Linh ពិតជាបានធ្វើអោយ<br />មនុស្ស</strong><strong>ជាច្រើននាក់រំជួលចិត្តយ៉ាងខ្លាំងជាមួយគ្រួសារមួយនេះ។</strong></p>
<div style="text-align: left;">ក្នុងពេលប្រលងបញ្ចប់ថ្នាក់វិទ្យាល័យដែលទើបកន្លងផុតទៅនេះ រូបភាពឪពុកអៀវកូនស្រីទៅ<br />ប្រលងនៅសាលាមួយ ឯទីក្រុងហាណូយប្រទេសវៀតណាម បានធ្វើឲ្យរំជួលចិត្តយ៉ាងខ្លាំងដល់<br />មនុស្សរាប់ពាន់នាក់ក្នុងពិភពអ៊ីនធឺណេត។ កូនស្រីក្នុងរូបភាពនេះមានឈ្មោះថា Nguyen Phuong<br /> Linh កើតឆ្នាំ1993, បច្ចុប្បន្នជានិស្សិតត្រៀមផ្នែកច្បាប់។ ចំណែកឪពុកមានឈ្មោះថា Nguyen<br /> Tuan Nghia, សព្វថ្ងៃជាជំនួយការក្នុងរថយន្តក្រុង។<br /><br /></div>
<div style="text-align: center;"><a class="thickbox" title="" href="/FileManager/Commons/2012/9/5/2-fc378-05-09-2012--14-52-33.jpg"><img src="/FileManager/Articles/mce/2012/9/5/2-fc378-05-09-2012--14-52-33.jpg" alt="" /></a></div>
<div style="text-align: center;"><span style="color: #0000ff;">រូបភាពដែលបានធ្វើឲ្យរំជួលចិត្តដល់មនុស្សរាប់ពាន់នាក់</span></div>
<div style="text-align: center;"></div>
<div style="text-align: left;">ចាប់ពីពេលដែល Linh ចូលរៀនអនុវិទ្យាល័យមក ក៏ដូចជាទៅរៀនថែមនៅខាងក្រៅ ឪពុករបស់<br />នាងបានអៀវនាងទៅរៀនរហូត ព្រោះតែថ្នាក់រៀនភាគច្រើននៅជាន់ទី3 និងទី4 មិនមែននៅជាន់<br />ក្រោមដូចកាលនៅរៀនថ្នាក់បឋម ដែលការអៀវកូនស្រីនេះ អូសបន្លាយអស់រយះពេល 7ឆ្នាំមក<br />ហើយ។</div>
<div style="text-align: left;"></div>
<div style="text-align: center;"><a class="thickbox" title="" href="/FileManager/Commons/2012/9/5/1-fc378-05-09-2012--14-59-22.jpg"><img src="/FileManager/Articles/mce/2012/9/5/1-fc378-05-09-2012--14-59-22.jpg" alt="" /></a></div>
<div style="text-align: center;"><span style="color: #0000ff;">បីកូនចូលបន្ទប់ប្រលង</span></div>
<div style="text-align: left;"><br />Linh ពិការជើងដើរមិនរួចដូច្នេះ តាំងពីកំណើតមកម៉្លេះ។ ពេលដែលនាងកើតមកភ្លាមគ្រូពេទ្យ<br />បានប្រាប់ដំណឹងអាក្រក់ដល់ឪពុកនាងថា ជើងទាំងពីរទារិការម្នាក់នេះធំឡើងដើរមិនបានឡើយ<br />ហើយគេអាចរស់បានរយះពេលប្រហែលជាបីខែប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែជាសំណាងល្អរបស់ពូ Nghia<br />ដែលមច្ចុរាជមិនបានឆក់យកជីវិតកូនស្រីសម្លាញ់គាត់ ហើយបានរស់មកដល់សព្វថ្ងៃនេះ។ នៅ<br />ពេលដែលត្រូវបានគេសួរថា "តើពូ Nghia ធ្លាប់មានការនឿយហត់ទេក្នុងការដែលអៀវកូនស្រី<br />ទៅរៀនអស់រយះពេល 7ឆ្នាំមកនេះ"? ពេលនោះគាត់បានឆ្លើយតបទាំងទឹកមុខញញឹមវិញថា <br />"អៀវកូនស្រីទៅសាលា ឡើងជណ្តើរបីបួនជាន់ ហាក់ដូចជាហាត់កីឡាអញ្ចឹង, អៀវកូនស្រីទៅ<br />រៀនគាត់មិនដែលមានអារម្មណ៍នឿយហត់ម្តងណាឡើយ"។</div>
<div style="text-align: left;"></div>
<div style="text-align: center;"><a class="thickbox" title="" href="/FileManager/Commons/2012/9/5/dsc03852resize-770b8-05-09-2012--15-16-35.JPG"><img src="/FileManager/Articles/mce/2012/9/5/dsc03852resize-770b8-05-09-2012--15-16-35.JPG" alt="" /></a></div>
<div style="text-align: center;"></div>
<div style="text-align: center;"><a class="thickbox" title="" href="/FileManager/Commons/2012/9/5/img96242resize-770b8-05-09-2012--15-16-55.JPG"><img src="/FileManager/Articles/mce/2012/9/5/img96242resize-770b8-05-09-2012--15-16-55.JPG" alt="" /></a></div>
<div style="text-align: left;"></div>
<div style="text-align: left;">ចំពោះ Linh វិញ រឿងអនាគតហាក់ដូចជានៅឆ្ងាយសំរាប់នាង ប៉ុន្តែនាងពិតជារឹងមាំ នាងបាន<br />កំនត់ក្នុងចិត្តថា ខ្លួនពិតជាមានជីវិតរស់នៅមួយយ៉ាងល្អៈ “មិនមានជើងទាំងគូរដើរដូចគេធម្មតា<br />ខ្ញុំសោកស្តាយតែមិនបានស្លៀកសំពត់តែប៉ុណ្ណោះ ចំពោះបញ្ហាផ្សេងទៀតខ្ញុំពិតជាមានជំនឿ<br />ជឿជាក់ថា អាចធ្វើជាម្ចាស់នៃជីវិតរបស់ខ្លួនឯងបាន"។</div>
<div style="text-align: left;"></div>
<div style="text-align: center;"><a class="thickbox" title="" href="/FileManager/Commons/2012/9/5/dsc03742resize-770b8-05-09-2012--15-34-23.JPG"><img src="/FileManager/Articles/mce/2012/9/5/dsc03742resize-770b8-05-09-2012--15-34-23.JPG" alt="" /></a></div>
<div style="text-align: center;"></div>
<div style="text-align: center;"><a class="thickbox" title="" href="/FileManager/Commons/2012/9/5/dsc03642resize-770b8-05-09-2012--15-34-40.JPG"><img src="/FileManager/Articles/mce/2012/9/5/dsc03642resize-770b8-05-09-2012--15-34-40.JPG" alt="" /></a></div>
<div style="text-align: center;"><span style="color: #0000ff;">Linh តស៊ូរៀនសូត្រ មិនចុះចាញ់នឹងភាពពិការ</span></div>
<div style="text-align: left;"><br />Linh បានរំឭករឿងកាលពីមុនខ្លះៗឲ្យដឹងថា ព្រោះតែឪពុករបស់ខ្លួនធ្វើជាអ្នកជំនួយការក្នុងរថយន្ត<br />ក្រុង ដូច្នេះគាត់ត្រូវក្រោកទៅធ្វើការពីព្រលឹម។ ថ្ងៃមួយពេលគាត់ត្រលប់មកផ្ទះវិញយឺត គាត់បាន<br />ប្រញាប់ប្រញាល់ធ្វើបាយម្ហូបសំរាប់ញ៉ាំ ព្រោះតែមិនមានមុខម្ហូបខ្ញុំចូលចិត្តខ្ញុំក៏មិនញ៉ាំបាយ។ ប៉ា<br />របស់ខ្ញុំចេញទៅក្រៅដើម្បីទិញនំបុ័ងឲ្យខ្ញុំញ៉ាំ ប៉ុន្តែតាមផ្លូវទៅទិញនំបុ័ងនោះ គាត់បានជួបគ្រោះ<br />ថ្នាក់ចរាចរណ៍ធ្ងន់ធ្ងរ។</div>
<div style="text-align: left;"></div>
<div style="text-align: left;">ពេលរងរបួសធ្ងន់យ៉ាងនេះហើយក៏គាត់នៅមិនភ្លេច ហៅទូរស័ព្ទទៅបងជីដូនមួយខ្ញុំឲ្យជួយទិញ<br />នំបុ័ងឲ្យខ្ញុំ មុនពេលដែលគាត់សន្លប់បាត់ស្មារតី។ ពេលបងជីដូនយកនំបុ័ងឲ្យខ្ញុំ ទើបខ្ញុំដឹងថាប៉ា<br />របស់ខ្ញុំជួបគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍។ ចូលដល់មន្ទីរពេទ្យ ឃើញប៉ាស្ថិតនៅលើគ្រែជាមួយនឹងរបួស<br />ធ្ងន់ធ្ងរ ទឹកភ្នែកខ្ញុំក៏ស្រក់ចុះ។<br /><span style="font-style: italic;"><br /></span>ស្រលាញ់ប៉ាម៉ាក់ ខ្ញុំបានយកចំនុចនេះធ្វើជាកំលាំងចិត្តតស៊ូក្នុងជីវិតរស់នៅសព្វថ្ងៃនេះ។ ខ្ញុំដឹង<br />ជីវិតនៅពេលខាងមុខ មិនមានអ្វីងាយស្រួលឡើយ ប៉ុន្តែដើម្បីប៉ាម៉ាក់ ខ្ញុំនឹងខំប្រឹងតស៊ូឲ្យអស់<br />លទ្ធភាពដើម្បីឲ្យបានរស់ក្នុងជីវិតងាយស្រួលមួយ និងដើម្បីសងគុណការផ្តល់កំណើតឲ្យរបស់<br />ប៉ាម៉ាក់ ក៏ដូចជាការបីបាច់ថែរក្សាតាំងពីតូចរហូតដល់ពេលនេះ”៕</div>
<div style="text-align: right;"></div>
<div style="text-align: right;">ដោយ៖ សិលា<br />ប្រភព៖ k14</div>