ប្រទេសកម្ពុជាបានបញ្ឍប់ការនាំចេញ «ខ្សាច់» ទៅលក់ឲ្យប្រទេសសឹង្ហបូរី បន្ទាប់ពីបានលក់ជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ។
ក្រុមបរិស្ថានបាននិយាយថា ការជីក និងបូមខ្សាច់ បានប៉ះពាល់ធ្ងន់ធ្ងរទៅលើប្រព័ន្ធអេកូឡូស៊ីតំបន់ឆ្នេរ។
ការហាមឃាត់ជាបណ្តោះអាសន្ន ត្រូវបានអនុម័តកាលពីចុងឆ្នាំកន្លងទៅ ប៉ុន្តែការបូមខ្សាច់នៅតែមានសកម្មភាពដដែល។
យោងតាមទន្និន័យរបស់ អង្គការសហប្រជាជាតិ ប្រទេសសឹង្ហបូរី បាននាំចូលខ្សាច់ពីប្រទេសកម្ពុជាច្រើនជាង ៧២លានតោន គិតតាំងពីឆ្នាំ ២០០៧មកម្ល៉េះ។
ទន្និន័យនេះខុសគ្នាទៅនឹង ទន្និន័យរបស់រដ្ឋាភិបាលប្រទេសកម្ពុជា ដែលបាននិយាយថាប្រទេសសឹង្ហបូរីបាននាំចូលត្រឹមតែ ១៦ លានតោនប៉ុណ្ណោះ។
ប្រទេសសឹង្ហបូរីបានពង្រីកទំហំដីរបស់ខ្លួន ច្រើនជាង ២០% ចាប់តាំងពីវាទទួលបានឯករាជ្យក្នុងឆ្នាំ ១៩៦៥ ហើយចាត់ទុកថា នេះគឺជាយុទ្ធសាស្ដ្រសំខាន់មួយ ដើម្បីសម្របខ្លួនទៅនឹងកំណើនប្រជាជន។
«ខ្សាច់» គឺជារបស់សំខាន់ក្នុងការពង្រីកទំហំដី ប៉ុន្តែថ្មីៗនេះ ប្រទេសសឹង្ហបូរីបានចាប់ផ្តើមគម្រោងបច្ចេកវិទ្យាថ្មី ដែលត្រូវការខ្សាច់តិចជាងមុន។
គម្រោងរបស់ប្រទេសសឹង្ហបូរី នេះត្រូវបានរៀបចំឡើងដោយអ្នកម៉ៅការឯកជន ដែលត្រូវគោរពតាមច្បាប់នាំចូលខ្សាច់ រួមមានវិធានការការពារបរិស្ថានផងដែរ។
អ្នកនាំពាក្យរបស់ក្រសួងរ៉ែនិងថាមពល របស់ប្រទេសកម្ពុជា លោក ម៉េង សក្ដិធារ៉ា បាននិយាយថា ការបញ្ឍប់ការនាំចេញ «ខ្សាច់» ជាអចិន្ត្រៃយ៍ ត្រូវបានធ្វើឡើង ដើម្បីឆ្លើយតបទៅនឹងការព្រួយបារម្ភចំពោះបរិស្ថាន។
លោកបាននិយាយថា៖ «ការព្រួយបារម្ភ គឺត្រឹមត្រូវ ដែលហានិភ័យគឺធ្ងន់ធ្ងរ ដូច្នេះ ក្រសួងបានសម្រេចចិត្តបញ្ឍប់ការនាំចេញខ្សាច់ និងការបូមខ្សាច់ទ្រង់ទ្រាយធំ»។
ប្រទេសផ្សេងៗទៀត បានដាក់បំរាមនាំចេញខ្សាច់ជាច្រើនប្រភេទ។ តួយ៉ាងប្រទេសម៉ាឡេស៊ី បានដាក់បំរាមនាំចេញខ្សាច់ ក្នុងឆ្នាំ ១៩៩៧ កំឡុងពេលដែលប្រទេសឥណ្ឌូនេស៊ី ប្រកាសឈប់នាំចេញខ្សាច់ទៅប្រទេសសឹង្ហបូរីតាំងពីឆ្នាំ ២០០៧។
ក្រុមបរិស្ថាន សង្ឃឹមថាការហាមប្រាមនេះ នឹងបញ្ឍប់ការជួញដូរ ដែលបានធ្វើឲ្យបរិស្ថានរងការខូតខាតជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ។
លោក Alejandro Gonzalez-Davidson សកម្មជននៃក្រុម Mother Nature បាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំគិតថា វានឹងធ្វើមានភាពខុសគ្នា។ វាពិតជាមិនងាយស្រួលសម្រាប់ក្រុមហ៊ុនបូមខ្សាច់ ក្នុងការបន្តនាំចេញនោះទេ»។
គាត់បានបន្តទៀតថា ការយកចិត្តទុកដាក់របស់ អ្នកសារព័ត៌មាន និងអ្នកសកម្មជន លើការជួញដូរនេះ នឹងធ្វើឲ្យមានផលវិបាកសម្រាប់ក្រុមហ៊ុនក្នុងការបំពានច្បាប់៕
ប្រែសម្រួល៖ High
ប្រភព៖ BBC